İki çocuğuyla sokakta kaldı

Alandüzü Mahallesi\'nde, vefat eden eşiyle birlikte yaptıkları evden 84 yaşındaki kayınbabası tarafından mahkeme kararı ile çıkarılan Arzu Y. ve 2 çocuğu, yetkililerden yardım istedi.

Sekiz sene önce eşini kaybeden Arzu Y., iki çocuğuyla birlikte Adapazarı’nın Alandüzü Mahallesi\'nde eşiyle birlikte yaptıkları evden mahkeme kararı ile atıldı. Sevdiye (11) ve Safa (8) isminde iki çocuğu olan Arzu Y., eşinin 8 sene önce oğlu henüz 11 günlükken hayatını kaybettiğini belirterek, vefat eden eşinin ailesi tarafından kapı önüne koyulduklarını ve hakkını arayacağını söyledi.

Pazar günü maddi sıkıntılarını karşılayabilmek için 8 yaşındaki oğlu Safa’ya sünnet cemiyeti yaptıklarını ağlayarak anlatan Arzu Y., şöyle konuştu: “Cemiyetimiz vardı, geçen hafta sonu oğlumu sünnet ettirdim. Bunu yapan kayınbabam, kayınlarım, görümcem. Çünkü dertleri sadece bizim oturmuş olduğumuz bu ev. Rahmetli eşimle birlikte 4,5 sene barakada yaşadık. Devlet arazisinde tuvalet, banyomuz yoktu. Elektriğimiz kaçaktı. Kızımız dünyaya geldi. 8 aylıktı. Kayınpederim bize ev yeri gösterdi. Evi yaptıktan iki sene sonra eşim vefat etti. Vefat etmeden önce, \'baba bu evin tapusunu bana ver\' dedi. Kayınpederim, \'Diğer evlatlarıma vermedim, sana da vermem\' dedi. Bunu yapan kayınpederim 84 yaşında. Beni bu iki yetimle mahkeme kararıyla kapı önüne koydurdu”

Eşim yaşasaydı cezaevinde olacaktı

Kaynı tarafından darp edildiğini öne süren Arzu Y., şunları söyledi: “Doktor raporum var. Biz karakollardan gelemiyoruz. Mahkemeden gelemiyoruz. İftiralara uğruyoruz. Hiçbir şey yapmadığımız halde karakola çağırılıyoruz. İcra bizden Cuma günü boşaltmamı istedi, boşaltmadım. Polis zoruyla bugün evimden atılıyorum. Cumartesi akşamı ben karakola çağırıldım. Suçsuz yere, hiçbir şey yapmadığım halde. Pazar günü cemiyetimi yaptım. Bunu da maddiyat için yaptım. Çünkü mahkemeye para gerekiyordu.”

Kayınpederinin vefat etmesi halinde arsanın kendisine ve çocuklarına kalacağını kaydeden Y., sözlerini şöyle sürdürdü: “Bunların terk derdi benim oturduğum bu mülktür. Çünkü bölünmüyor. Bölünmediği için icra bugün beni kapının önüne koyuyor. Mahkemeler hâla devam ediyor. Evimin bedelini almak istiyorum fakat \'Biz yaptık\' diyorlar. Hayır, bunu kesinlikle eşim ile birlikte komşularımızın yardımıyla yaptık. Eşim yaşamış olsaydı bugün cezaevinde olacaktı. Eşim öldüğünde oğlum 11 günlüktü. Oğlum baba yüzü görmedi.”

Eşyalarını bir lojman evine gönderen Arzu Y., yetkililere seslenerek kendilerine sahip çıkılmasını istedi.