Madde bağımlılığı ve bırakma süreci...

AK Parti Adapazarı İlçe Gençlik Kolları Halkla ilişkiler ve Sosyal işler birimlerinin ortak çalışması olan uyuşturucu madde kullanan ve daha sonra bu maddeye bağımlı olduğu süreyi ve bırakma sürecini anlatan bir röportajla gençleri madde bağımlılığı konusunda uyarıyor.

AK Parti Adapazarı İlçe Gençlik Kolları Yeşilay Haftası nedeniyle Halkla ilişkiler Birim Başkanı Yalçın Sarı ve Sosyal işler Birim Başkanı Emine Engin madde bağımlılığı üzerine daha önceden madde bağımlısı olan bir gençle röportaj gerçekleştirdi. Röportaj’da uyuşturucu madde kullanmaya başlayan A.S’nin nasıl kullanmaya başladığı, kullandığı süre zarfında hayatında ne gibi değişmeler olduğu ve bırakma sürecine nasıl karar verdiğini anlatılıyor.

Bonzaiyle nasıl tanıştın?

Tanıdığım bir arkadaş sayesinde tanıştım. İş yerime gelmişti. Cahillik ettik, o tür ortamlarda bulunmamız hataydı. Maddeyi ilk aldığım anda, dakikasında ben içimden öldüm zannettim gittim buraya kadarmış. Hiçbir şekilde kendimi tekrardan bu normal insan psikolojisine sağlıklı insan durumuna koyamadım. Ta ki; hastaneden çıktığım güne kadar…

Madde kullanmaya başladıktan sonra neleri kaybettiğini anladın?

İlk kullandığım andan itibaren o günüm elimden kaydı gitti. Güvercin gibi. Arkasından koşma isteği bile kalmıyor insanın, tükenmişlik sendromu da değil bu bitmişlik hissi yok oluş, fazlalık hissi hiçbir şeyi gözün görmüyor ölmüş insan gibi ama yaşıyorsun. Allah a şükür o günlerden kurtuldum.

Size göre madde kullanımına nasıl engel olunur?

İnsanlara bunu anlatmaktan ziyade örnek olmak lazım. Bunu kullanan arkadaşlara karşı zoraki diretmeye dayalı cezaya dayalı bir tutum içerisine girdiğimizde tekrardan çıkmaza gireriz, çünkü yapma demek kolay bana da söylediler yapma etme bunlar laf kalabalığı, asıl olan tutumu değiştirebilmek bu kardeşlerimizi topluma kazandırabilmek. Gençlere yardımcı olmak istiyorsak onların boş vakitlerini değerlendireceğiz çünkü boşluk insanı kötülüğe sürüklüyor.

Tedaviye nasıl karar verdiniz?

Bir gün geldi tedaviyi kabul ettim. Bana verilen ilaçları kullandım. Tedavimin ilk altıncı ayındayken psikologlardan yardım aldım. Doktora dediğim ilk cümle ben uyuşturucu bağımlısıyım. Burada Amatem yok İstanbul’da var oraya sevk etmek lazım, dediler. O duygu bıkmışlık hissi tekrardan o illete yönlendiriyor. Amaç o hissi ortadan kaldırabilmek. Yalnız insanlar tedavi görmeden kurtulamazlar. Muhakkak tıbbi yardım alsınlar.

Tedavi olduktan sonra hayatınız nasıl değişti?

Ben bu illetten kurtuldum fakat çok bedel ödedim. Doğumumdan ölümüme çekebileceğim en acı ızdırapları çektiğimi düşünüyorum. Daha hayattayız ne olduk demeyelim ne olacağız diyelim, Rabbim ızdırabı var bu dünyada daha diyorsa onu da çekeriz. Madde kullanırken bencildim her şeyi kendim için istiyordum. Yaşamımın orta yerinde bir kara nokta; düşüncelerimi yaşantımı değiştirdi. Bunu bırakmak için birçok sefer girişimde bulundum. Ailem olarak huzurum da kalmamıştı. Ama Allah\'a şükür hiçbir zaman köyden dışlamadılar. Geçen mesela 14-15 yaşlarında çocuklar küçükler de var içinde abi gelin saklambaç oynayalım, tamam dedim en küçüğü 4 yaşında en büyü 14 yaşında 5-6 çocuk bir bir buçuk saat oynadık.

Çevrenizdeki tepkiler size olan yaklaşımlarından bahseder misiniz?

Bazı gerçekler var kaçamıyorsun. Bizim anlayışımız tutumumuz bu duruma engel olabilir fakat bunu evrensel olarak genellediğimizde bunu yapmamız hiç kolay değil. Halkımız her türlü iyi olan anlayışın arkasında kendinden daha fazlasını veriyor. Şunu söylemeden de edemeyeceğim. Jandarmamızdan Allah razı olsun o kadar güzel eğitilmiş insanlarımız var ki; bunu kullanırken yakaladıklarındaki tutum olsun hoşgörüsü olsun bizi bizden sakınıyor. Çünkü bu maddelere karşı savaş vereceğiz ama kullananlara savaş değil…